#31 Wat laat jij nu los?

Het is herfst en dat is bij uitstek de tijd om dingen los te laten. Met het vallen van de blaadjes lijkt het of de bomen in de winterslaap gaan. Als kind maakte ik mij altijd zorgen of ze wel weer groen zouden worden. Zo dood zagen ze er uit in de winter. Precies hoe ik mij nu voel.

Mijn relatie:

Want ik heb afgelopen week mijn kortstondige relatie losgelaten. Deze was begonnen in de zomer en had mij volledig verrast. Voor het eerst sinds mijn scheiding had ik iemand ontmoet waarvan ik dacht dat het wel wat kon worden. Ik had zelfs een foto op Facebook gepost, wat ik nog niet eerder had gedaan. Dus het was “all in the open”!

Naast de teleurstelling dat mijn verwachting niet is uitgekomen, voel ik daar nu ook schuld en schaamte over. Mijn kinderen verwoorden het zo pijnlijk treffend. Zij gaven aan dat ze dit toch niet kunnen uitleggen aan hun vrienden; dat hun moeder steeds maar weer een nieuw vriendje heeft…  Au, dat raakt mij. Misschien raakt de schaamte van het niet gelukt zijn mij wel meer dan het loslaten.

Niet alleen zijn:

Want als ik heel eerlijk ben, wil ik vooral niet alleen zijn. Ik merkte hoezeer ik kon genieten van het feit dat een speciaal iemand in mijn leven was die helemaal voor mij beschikbaar was. In alle opzichten beschikbaar; niet alleen qua tijd, maar ook omdat hij echt vrijgezel was. Daarnaast zo gek op mij dat hij graag bij me wilde zijn. Dat had ik lang niet gehad. Soms merk je pas wat je mist op het moment dat het ineens in je leven komt. Dat had ik met hem, hij was zo mijn leven in gewandeld. Ik werd zo overvallen door het gevoel van samen zijn, dat ik mij ineens bewust werd van hoezeer ik mij alleen gevoeld had.

Te dichtbij:

Daarnaast merkte ik dat ik mij schuldig voelde dat ik het niet in dezelfde mate kon beantwoorden. Wat had ik mij graag anders willen voelen. Alleen nu werd ik ontrouw aan mijzelf. Ik herkende dit patroon uit de laatste jaren van mijn huwelijk. Het is dus duidelijk een thema voor mij. Als iemand niet beschikbaar is, dan vind ik dat extra aantrekkelijk. Terwijl ik dan natuurlijk niet kan krijgen wat ik echt wil, namelijk onvoorwaardelijke liefde. En als iemand beschikbaar is dan komt het ineens te dichtbij en wil ik vrij zijn.

Misschien ben ik er nog niet aan toe en saboteer ik mijzelf? Dat zijn vragen die al een tijdje bij mij resoneren. Want ik vrees het alleen zijn zo zeer, dat ik bereid ben van mijzelf af te dwalen. En dat is niet eerlijk, niet richting een ander en ook niet naar mijzelf toe. Toen mijn zoon mij voorstelde even een tijdje alleen te blijven, was dat de laatste druppel voor mij.  Tenslotte was hij de zoveelste in de rij van mensen om mij heen die mij dit advies hadden gegeven. Hoeveel bevestiging had ik nog nodig om te weten dat ik gewoon even alleen heb te zijn? Van binnen wist ik dit allang: “luister naar je hart dat klopt altijd”.

Trouw aan mijzelf:

Tijd om in de spiegel te kijken en mijzelf echt aan te kijken. Nu ben ik al een week ziek dus als ik nu in de spiegel kijk, zie ik mega grote wallen onder mijn ogen waarvan ik niet wist dat ik ze überhaupt had. Zo ken ik mijzelf niet. Toch is dit ook een afspiegeling van hoe ik mij nu voel. Wiebelig, koortsig en tegelijkertijd vastberaden en stevig. “Zo binnen zo buiten”, zeg ik vaak tegen cursisten. Nou als deze buitenkant een afspiegeling is van hoe het met mij van binnen is, dan heb ik weer goed voor mijzelf te gaan zorgen.

Dus dat heb ik besloten. Ik ga nu onderzoeken hoe ik gelukkig kan zijn in mijn eigen gezelschap, Ik had alle dating apps al in de zomer van mijn telefoon afgehaald. Dat schijnt tegenwoordig de indicatie te zijn dat je niet meer verder op zoek bent en monogaam bent met wie je op dat moment bent. Dus dat ga ik zo houden, trouw aan mijzelf blijven!

Ik denk dat ik er misschien nog niet aan toe ben om in een relatie te zijn. Ik ben nog teveel op zoek naar mijzelf in deze nieuwe staat. Het daten was voor mij gewoon een uitvlucht. Een manier om niet bij mijzelf te hoeven zijn. Natuurlijk heeft het mij veel opgeleverd, want ik heb prachtige ontmoetingen gehad met bijzondere belevenissen die niet had willen missen.

Op de goede weg:

Afgelopen periode heb ik diverse spirituele ervaringen gehad met als hoogtepunten een helende reis en de Nieuwetijdstraining van vorige week. En daarin zeiden de trainers ook bij herhaling:”Stel dat het waar is dat we een ziel zijn die hier op aarde is om ervaringen op te doen, dan is mijn ziel absoluut op zoek naar ervaringen in ontmoetingen van mensen op mijn weg. In verschillende meditaties werd het mij ook zo duidelijk dat ik op de goede weg ben.

Glimlachend zag ik de titel van mijn boek ‘Op weg naar de betere versie van jezelf’, haha die zou ik mijzelf ook eens mogen aantrekken! En mijn subtitel dan: ‘Je bent immers al goed’. Hoezo is perceptie projectie, wanneer ga ik dit weer op mijzelf betrekken?  Ineens vallen allerlei kwartjes. Ik zie hoe mijn bedrijfsnaam Trainingslab passend is bij mij. Hoe daar de subtitel ‘Leren door Experimenteren’ mijzelf onbewust toestemming geeft om erop los te experimenteren.

Leren door experimenteren:

Dus dat heb ik ook afgelopen jaar flink gedaan. Waardoor het gevoel van een schaamte over het niet lukken allesbehalve nuttig is. Het is een oordeel hebben op mijzelf  en dat is oud nieuws. Dat maakt mijn schuldgevoel, wat immers hoort bij schaamte, ook totaal onnodig. Dat inzicht maakt mij vrij.

Zolang ik open en transparant ben naar mijzelf en anderen is het totaal ineffectief om mij daar schuldig over te voelen. Het is zoals het is, in de constatering, zonder oordeel. Bij het afscheid nemen werd dit ook nogmaals bekrachtigd door deze mooie man; “Voel je niet schuldig” zei hij. Ik ben intens dankbaar voor deze bijzondere ontmoeting en de tijd die we hebben samen hebben gehad..

Chinese Bamboe:

Toeval of niet? Momenteel luister ik op Storytel het boek Aleph van Paulo Coelho en daarin wordt een metafoor verteld over ‘Chinese bamboe’.. Het verhaal gaat dat wanneer je dit bamboe zaadje plant, daar de eerste vijf jaar niets van zichtbaar is. Wanneer na vijf jaar ineens de plant boven de grond schiet, is die plant gelijk zo’n 25 meter hoog. Dat betekent dat alle voorbereidingen ondergronds gedaan worden, dat alles wat vooraf is gegaan, blijft lange tijd onzichtbaar. Dat vind ik een hoopvolle gedachte. Ik vergelijk mijzelf gewoon met deze Chinese bamboe. Alle voorbereidingen zijn gedaan!

Dus ja ik laat van alles los, ik ga in winterslaap, ga leren met mijzelf te leven en in de tussentijd ga ik gedisciplineerd aan het werk. Een lieve collega gaf mij vorig jaar al de tip te stoppen met mij te laten afleiden met daten. Dat dit mijn productiviteit en effectiviteit op werkgebied enorm te goede zou komen. Dus ik hoop dat inderdaad na verloop van tijd, mogelijk ook pas vijf jaar alle vruchten hiervan in één keer zichtbaar worden. Gelukkig ben ik al een tijdje bezig dus hoef ik nu vast geen vijf jaar meer te wachten 😉

Ik laat het het voor nu los, want ik weet ook dat het gewoon weer lente wordt. En dat alle Nederlandse bomen dan ook weer gevuld worden met nieuwe frisse blaadjes. Plus dat er altijd weer licht is aan het eind van de tunnel. Dus ik ga ook met een licht gevoel deze herfst in, het leven is namelijk veel te mooi om somber te zijn.

Een mooie week weer gewenst.

Wil jij ook mijn blogs ontvangen:

Ik schrijf geregeld een persoonlijk blog waarin ik mijn belevenissen koppel aan mijn kennis van NLP die mij weer geleerde lessen hebben opgeleverd. Hopelijk ook ter inspiratie van jou. Wil jij ook gemakkelijk mijn inspiratie blogs ontvangen? Schrijf je in via deze link:

@Mireilleverhoef, 11 november 2018