#35 Onbeperkende overtuigingen

Soms heb je een week die je echt niet ziet aankomen. Ik ben over het algemeen positief ingesteld en problemen die los ik op. Dus ik had wel al een bericht gekregen over het afsluiten van het water van mijn woning, maar ja dat zou toch zo’n vaart niet lopen? Dacht ik. 

Dus toen ik afgelopen woensdagmiddag aankwam en mij doodleuk werd medegedeeld dat mijn water eraf was, kreeg ik een hartverzakking. Met een kloppend hard en een buik vol zenuwen ging dit bespreken. Ik dacht nog ik teken wel voor eigen verantwoording en alles is opgelost. Vanuit heerlijke onbeperkte overtuigingen!

Het loopt soms anders:

Jemig wat was ik naïef, want het ligt veel gecompliceerder. Zo had ik mij bijvoorbeeld al wekenlang druk gemaakt over ik het hier wel warm genoeg zou krijgen. Dus was ik zeer tevreden over mijn oplossingen om lichtgewicht mileuvriendelijke infra-rood panelen op te hangen aan de wanden. Inderdaad het wordt hier lekker warm.

Ik had dus opnieuw geleerd dat het altijd anders loopt en dat vooraf zorgen maken eigenlijk zinloos is. Want ik had mij geen moment bedacht dat mijn eigenlijk zorg in de waterleiding zat. Dat werd vorige week dus ineens pijnlijk duidelijk.

Met rapport kan alles:

Tijdens het gesprek hierover gaf ik openheid van zaken en stelde ik mij kwetsbaar op en dat hielp! Gelukkig weet ik hoe ik rapport moet maken en ging ook mijn gesprekspartner uit van de goede bedoeling achter mijn gedrag. Dus we kwamen er vrij snel uit. Ik ga verkassen naar een andere plek, een wintervaste woning. So far so good. Dacht ik…

Vervolgens ontstond een mega onderhandeling over de hoogte van de  huurprijs, over koopsom, huurkoop, uitgestelde betaling, veel hogere bedragen dan ik überhaupt had overwogen. Wat er bij mij gebeurde was dat ik merkte dat ik direct naar “eilanden” voor de kust schoot.

Eilanden voor de kust:

Mijn metafoor voor wanneer ik niet meer in mijn eigen autonome kracht sta, ik begin dan te wiebelen en schiet van het ene eiland voor de kust naar het andere. En die “eilanden” zijn metafoor voor oud gedrag wat allang niet meer functioneel is. Wanneer ik niet meer op mijn eigen koers durf te vertrouwen en ik overal om mij heen bevestiging en advies ga vragen. Dan weet ik ineens zelf niet meer wat ik heb te doen.

Op zich zijn al deze hulpbronnen die ik heb ingeschakeld in deze situatie natuurlijk geweldig. Sterker nog het is voor mij al een  leerproces geweest überhaupt hulp te vragen en te aanvaarden. Alleen de manier waarop en vanuit welke plek ik dit doe was in dit geval niet effectief.

In mijn geval deed ik het niet vanaf mijn eigen autonome kracht, ik deed het vanuit oud geleerd gedrag om controle te willen houden. Ik wilde zekerheid, vastigheid voor lange tijd. Ik voel dan ineens angst voor tekortkoming en geen plek meer hebben. En om dat bereiken ga ik dan vanuit zo’n eiland voor de kust, duwen en trekken. Dat helpt allemaal niet en dat wil ik ook niet meer. Gelukkig had ik dat snel door.

Aannames en gedachtenlezen:

Misschien herken je dat ook wel, de pijn in je buik van spanning en onzekerheid over wat de ander gaat zeggen en hoe de ander gaat reageren. Het liefste wil ik dit dan vooraf weten, maar dat is natuurlijk onmogelijk. Hoe fijn zou het zijn als ik op zo’n moment in het hoofd van de ander kan kijken?

Dus ik verplaatste me steeds naar zijn positie, wat is voor hem belangrijk in het onderhandelen over deze nieuwe plek? Wat zou hij willen en wat niet? Welke motieven en beweegredenen spelen een rol. Ik kwam om in de aannames. Dat geeft zoveel onzekerheden dat ik geneigd ben om daar in gedachten urenlang mee bezig te zijn. Ik was weer lekker aan het gedachtenlezen!  

Door deze situatie merkte ik hoe kwetsbaar ik mij voel wanneer ik in mijn basiszekerheden, in dit geval een woning, wordt aangetast. Het is niet voor niets op nummer 1 in de Maslov behoefte hiërarchie, ik voelde het van top tot teen in mijn lijf.

Perceptie is projectie:

In gesprekken die ik in het weekend met een vriend voerde, merkte ik bij hem hetzelfde proces van loslaten, vertrouwen en verduren van onzekerheden. Dus ik keek eigenlijk in de spiegel en zag wat er bij mij speelde, hoe lastig ik het vond om los te laten wat ik niet kan controleren. Perceptie = Projectie! Wat een klus is dit toch altijd voor mij.

Na een dag lang van denken, steeds weer nieuwe scenario’s opwerpen, want creativiteit is immers volop aanwezig, besloot ik het los te laten. Ik wil mijzelf niet meer sturen door angst of onzekerheid. ik wil juist vertrouwen in overvloed. Ik ging slapen en werd midden in de nacht wakker van een lichtflits.

Voelt licht of zwaar:

Ik werd heel rustig van binnen en ervoer aan den lijve  het vertrouwen op mijn criterium “voelt het licht of zwaar”? Want wanneer het licht en makkelijk gaat, dan is het nu voor mij bestemd. Dat inzicht kwam in de nacht weer langs.

Wanneer het lastig en zwaar en moeizaam gaat, dan is het wellicht niet de bedoeling? Vroeger ging ik dan doorduwen, heel hard mijn schouders eronder zetten om het alsnog te realiseren. Maar ja ik wil moeiteloos en simpelweg gelukkig zijn, dus dat zo wil ik het nu niet meer doen. Ik liet het helemaal los en besloot te gaan voor wat licht is. Dat inzicht kwam in de nacht zomaar langs, het werd lichter en uiteindelijk ook door het daglicht en het licht op de sneeuw op de grond.

Onbeperkende overtuiging:

Ik realiseerde mij het volgende; de onderhandelingen over huren ging immers soepel, behalve dat ik de prijs veel te hoog vond. Het werd ineens lastig wanneer het ging over kopen. Dus ik besefte dat ik wel gewoon een nieuw huisje heb wat ik kan huren. Ja zonder de zekerheid dat ik hier nog jarenlang kan blijven. Nou dan verhuis ik toch weer! Dit wordt nu de derde keer in ruim een jaar, ook dat gaat mij lukken. Dat is een mooie onbeperkende overtuiging die ik koester.

Ik had de dag ervoor met een groep cursisten een hele mooie oefening gedaan die zij zelf hadden bedacht. In het kader van bereid je eigen presentatie voor over een NLP basisvooronderstelling, had een van de cursisten over onbeperkende overtuigingen een prachtige oefening ingebracht. Nadat hij een film over de kracht van water van Dr. Emoto had laten zien, kwam hij met twee lege bekers aanzetten.

Bekers met water als metafoor:

De opdracht is alsvolgt: je neemt 2 lege bekers en je bedenkt wat jouw wens voor over een maand is. Je visualiseert deze wens terwijl je kijkt naar 1 van de lege bekers. Vervolgens vul je de andere beker met water en dat is de beker voor de huidige situatie, het nu. Dus maak over even contact met hoe het nu is ten opzichte van jouw gewenste situatie. We waren op een locatie met kartonnen bekers en dus konden we met een pen op de beker schrijven wat we wensen en waar we nu staan.

Vervolgens geef je de intentie mee aan het water dat je wilt dat het verandert naar die andere beker. Dus je giet in gedachte het water over naar de beker voor over een maand. Dan maak je verbinding met jouw intentie voor jouw doel terwijl je proost met elkaar en heel langzaam in stilte de beker water van de gewenste situatie opdrinkt. Met de intentie drinken!

Loslaten en vertrouwen:

Ik ging in die nacht dus weer terug naar mijn oorspronkelijke wens en dat was een betaalbare woning aan het water met uitzicht op groen! Ik had helemaal niet gewenst om te kopen, dat leek ineens een goed idee op advies van een ander. Hoe lief bedoeld ook! Ik was echt weggedreven van mijzelf en wat ik nu wil en nodig heb. Dus ik werd met een goed gevoel wakker en ging lekker tennissen. Ik had het losgelaten. Hij zou het tenslotte pas woensdag laten weten.

Bij de tennishal aangekomen krijg ik ineens een sms-je met een voorstel wat ik niet kan weigeren. Ik ga dus nu verhuizen naar een betaalbare woning, met uitzicht op groen en aan de plas. Weer een zwembad voor mijn neus. Hoezo kijk uit wat je wenst?

Nu nog wensen voor verhuis hulptroepen uitspreken! Een hele fijne week weer.

Wil jij ook mijn blogs ontvangen:

Wil jij ook geregeld mijn inspiratieblogs ontvangen? Schrijf je dan in via deze link. Ken je iemand anders die dit ook graag zou willen? Voel je vrij om dit door te sturen.

@mireilleverhoef, 17 december 2018