Ik ben wel single, vrijgezel of alleenstaande moeder, maar ik ben niet alleen. Dat is een belangrijk inzicht van de afgelopen weken. Mijn ongehuwde, gescheiden staat was wel zeer voelbaar en toch was het anders dan een jaar geleden. Ik ga vertellen waarom dit zo is.
Vijftigste verjaardag:
Ik schrijf dit nu aan de vooravond van mijn vijftigste verjaardagsfeest en ik zit in mijn uppie in mijn woning in Vinkeveen. Daar ben ik door de kinderen naar toe gestuurd. Althans zij hebben mij vooral het huis uit gezonden, omdat zij de voorbereidingen voor mij wilden doen. Om 13 uur kwam een grote vrachtwagen vol met spullen voor mijn feest. Geen idee nog wat er in zit, ik vermoed in ieder geval glaswerk! Ik moest in ieder geval dan de deur uit zijn, dus dat heb ik gedaan. Ik heb het losgelaten en zit nu hier dit te typen. Het nuttige met het aangename te combineren.
In oktober had ik al besloten mijn vijftigste groots te gaan vieren en toen voelde ik nog hoe anders deze verjaardag zou zijn omdat ik niemand meer naast mij had om het voor en samen met mij te regelen en organiseren. Ik weet nog hoe ik tegen mij vader ergens in november uitriep dat het helemaal alleen je eigen 50ste verjaardag organiseren wel iets anders is dan een avondje genieten van alleen thuis zijn! Dat dat pas alleen zijn is!
Ik was al de regelneef:
En hoewel het feitelijk niet eens zoveel anders is dan het vroeger was. Want in ons huwelijk was ik vaak al de regelneef. Dus bij alle vorige grote feesten en partijen had ik zelf ook de regie in handen. Maar nu voelde het echt anders, het voelde ineens intens alleen. Net zoals het vooraf voelde om in mijn uppie naar Oostenrijk te rijden en daar alleen vakantie te gaan houden met mijn kinderen. Allemaal nieuwe momenten van alleen zijn waar ik niet goed van wist wat ik zou gaan ervaren. Stretchen dus!
Dus ik was zo ontroerd dat mijn kinderen het feestje van mij overnamen, samen met mijn ouders die zich weer over de kinderen ontfermde. Mijn vriendinnen die volgens mij met van alles en nog wat bezig zijn voor mij. Mijn wimper dame zei net al: ga heerlijk feesten en liefde ontvangen. En ze heeft zo gelijk!
Alleen:
Ook het alleen op vakantie gaan en het hele stuk alleen rijden was veel minder erg alleen dan ik vooraf dacht. Integendeel. We hebben het heel gezellig gehad met zijn drieën in de auto. Op de heenreis dan, want op de terugreis wilde ik er eentje bijna achterlaten op de snelweg. Maar dat zal de vermoeidheid geweest zijn en het feit dat ik ook net een mens ben!
Ik heb tijdens deze vakantie zoveel aandacht, liefde en warmte ervaren. Ondergedompeld in een bestaande vriendengroep waar ik met open armen werd ontvangen en mij zo welkom heb gevoeld. Zij hebben daar mijn verjaardag groots gevierd en ook daar besefte ik dat ik wel alleen ben, maar niet echt alleen. Integendeel!
Omringd door liefde:
Ik ben eigenlijk steeds omringd door lieve mensen die om mij en om mijn kinderen geven. Niet alleen op vakantie maar voortdurend. Waarom heb ik dat niet eerder zo gezien? Dus ik ben alleen, maar allesbehalve eenzaam. Ik ben alleenstaand en vrijgezel en dat heeft ook z’n voordelen, want daardoor ben ik zo vrij als een vogeltje. En toch omringd door een kring van dierbaren. Hoeveel meer wil ik hebben?
Dit besef is heel helder tot mij doorgedrongen. Ook in combinatie met het werkelijk loslaten van mensen waar ik feitelijk al afscheid van had genomen, maar mentaal met mijn hart nog niet had losgelaten. Hiervoor heb ik ook een bijzondere helende reis gemaakt waarin mijn hart ontwapend is. Hier kwam het inzicht dat ik niet alleen ben, maar dat ik al één ben.
Ik ben al één:
De laatste vooronderstelling van NLP is niet voor niets alles is erop gericht om opnieuw één en heel te zijn met jezelf. Nou daar heb ik dus de afgelopen weken een paar mooie reizen voor gemaakt om dat weer te ervaren. Letterlijk en figuurlijk!
Voor nu kan ik met een groot dankbaar hart schrijven dat ik uitkijk naar mijn feestje dat over twee uur begint. En ondanks dat er griep heerst en het regent van last minute afzeggingen, heeft dit geen impact meer op mijn stemming. Ook daarvan merk ik nu tot mijn verbazing hoe anders ik daar nu mee kan omgaan dan vroeger.
Voorheen zou ik mij dit persoonlijk hebben aangetrokken, nu voelt het helemaal rustig in mijn lijf. Het is oké, het is meer dan oké bij mij. Jemig wat is er veel veranderd realiseer ik mij nu. Natuurlijk ga ik ze missen, zeker mijn moeder en broertje die er niet bij zijn, maar in mijn hart zijn ze er wel bij. En daar gaat het om.
Dus ik ga mij laten verrassen met alles wat er komt en vooral ga genieten van alle liefde en aandacht. Ik ben nu al dankbaar voor wat ik straks ga krijgen, want ik voel dat het veel is.
Het leven is mooi! Ook al ben ik alleen. Of misschien wel omdat ik niet echt alleen ben, maar al één!
Wil jij ook mijn blogs ontvangen:
Ik schrijf geregeld een persoonlijk blog waarin ik mijn belevenissen koppel aan mijn kennis van NLP die mij weer geleerde lessen hebben opgeleverd. Hopelijk ook ter inspiratie van jou. Wil jij ook gemakkelijk deze inspiratie blogs ontvangen? Inschrijven kan via deze link:
@mireilleverhoef, 2 maart 2019