Ik begin een patroon bij mijzelf te ontdekken, een spiraalvormige groei waarbij het lijkt alsof dezelfde thema’s steeds opnieuw weer terug komen. Toch als ik goed kijk, zie ik dat het zich net weer iets anders presenteert. Iets genuanceerder, iets duidelijker, iets zachter dienen de levenslessen zich aan mij aan. En ik hou van groeien dus ik pak ze gewoon maar.
Besteld en gevisualiseerd:
Afgelopen weken waren hectisch, zowel voor mijn hart als voor mijn hoofd. Natuurlijk realiseer ik mij ook dat ik dit zo besteld had voor mijzelf en gevisualiseerd op mijn moodboard. Een turbulent en opwindend leven. Haha kijk uit wat je bestelt… want voordat je het weet krijg je het. En gelukkig maar want ik voel wel echt dat ik leef.
Een tijd geleden al had ik mijzelf voorgenomen om moeiteloos succesvol en simpelweg gelukkig te zijn en dus heb ik weer mijzelf te gaan houden aan het “moeiteloos en simpelweg”. Dus alles wat niet als vanzelf lijkt te gaan of gemakkelijk lijkt te lukken, heb ik geen eigenlijk geen aandacht aan te geven. Toch is er een oud patroon in mij wat zich dan als een pitbull kan vastbijten in iets of iemand. Dat wil ik niet meer, dat is niet makkelijk of moeiteloos, dat is hard, hardnekkig en vooral koppig. Dus allemaal vanuit het hoofd gehandeld.
Toelaten in plaats van loslaten:
Op de NTINLP jubileumdag hoorde ik de vervanging voor loslaten, namelijk je hebt de dingen niet los te laten, maar toe te laten. En daar viel een mega kwartje. Want prominent en centraal op mijn hele moodboard staat het woord loslaten. Maar hemel hoe doe ik dat? Ik wist wel dat ik eerst iets moet vasthouden om los te kunnen laten, want als je het niet vasthouden hebt, kunt je het sowieso niet loslaten. Alleen krijg ik de neiging om het alsnog vast te blijven houden, want ik vind het zo lastig om mijzelf los te rukken van iets of iemand. Dat doet zo’n pijn.
Samen is voor mij heel:
Gisteren tijdens een trainingsweekend Ont-wikkeling naar Meesterschap ontdekte ik de vergissing die ik al jarenlang in mijn hoofd heb gemaakt. Deze beperkende overtuiging luidt namelijk dat als ik samen ben dan ben ik heel. Een complexe equivalentie: samen = heel. Dus dan is alleen zijn geen prettig alternatief.
Als tweelingziel heb ik daarin een klus te doen, zeker als we praten over een drieling, want feitelijk ben ik namelijk alleen geboren. Dus dan voelt het loslaten van iemand die zo vertrouwd als een soort sterven, het liefste ga ik dan mee… En loslaten is dan het laatste alternatief.
Alleen ik heb hier nog iets te doen, hier op aarde. Ik heb gisteren mijn bestaansrecht op aarde opnieuw gezet. Een mooi, maar vooral ook pijnlijk proces. Ineens werd mij ook duidelijk waarom ik mijzelf zo makkelijk in een overvolle relatie begeef, waarin ik steeds de derde persoon ben en wel diegene die alleen achterblijft. Jarenlang had ik mijzelf wijsgemaakt dat er dan niet voor mij gekozen werd; ook weer een ander oud thema voor mij. Deze had ik gelukkig wel al redelijk aangepakt (toegelaten zie ik nu), want het dient mij totaal niet om mijzelf dit wijs te maken! Het is niet helend en maakt mij allesbehalve simpelweg gelukkig. Daarnaast is het een hoop gedoe dus ook niet moeiteloos!
Afscheid van beperkende overtuiging:
Het was mij heel helder gisteren, ik heb afscheid genomen van deze beperkende overtuiging van “samen = heel”. Het waren geen kwartjes die vielen, het was een complete putdeksel. Hij was nog behoorlijk zwaar ook kan ik je zeggen. Dat merkte ik vanochtend ook weer bij het wakker worden met dikke ogen. Dit is bij mij altijd een teken dat er weer een laagje opgeschoond is.
Ik schreef al een tijdje geleden: “ik ben niet alleen, ik ben al één”. Vervolgens werd ik gelijk getest door de gebeurtenissen. Dus het was nog mijn hoofd die met de taal aan de haal ging. Nu heb ik werkelijk opnieuw aan den lijve ondervonden hoe heel ik al ben, ook al ben ik alleen. Dit is toch wel hoe leren echt gaat. Je hebt het te doen, te ervaren om het te weten. Ik ben er vol in gegaan, vol overgave met open hart, want dat is hoe ik graag wil leven.
Truc van het brein:
Het vooraf bedenken met het hoofd is slechts een truc van mijn hersenen. Vooral om mij ergens vanaf te kletsen wanneer het spannend en onzeker is. Maar misschien juist wel dé juiste weg voor mij is! Daar zal het brein snel een stokje voor steken en mij er vanaf kletsen. Het reptielenbrein houdt immers van vaste routines, zodat het de hoofdfunctie van overleven en voortplanten goed kan uitvoeren.
Dus zal het brein in de weerstand gaan zodra een verandering op komst is. En proberen te “overtuigen” met allerlei rationele argumenten die we dan ook nog “verstandig” noemen. Terwijl het lijf het allang weet. Ik hoorde ooit een mooie uitspraak die ik vaak herhaal in trainingen: “the body is wise and speaks before the mind does”. Maar ja dan moet ik wel naar mijn lijf en mijn hart luisteren!
Veranderen in kleine stappen:
Daarom is het ook zo belangrijk om verandering in hele kleine stapjes te doen, want zo kun jij jouw hoofd en brein verleiden om toch langzaam maar zeker de stappen naar verandering te zetten. Daarvoor heb ik zelf letterlijk in de vertraging te gaan, te mediteren, in het hier en nu te zijn.
En daarom hou ik van de FLOW methode die ik altijd gebruik in mijn (blended) programma Gedragsverandering Anders Denken Anders Doen met NLP. Het gaat vaak in eerste instantie om bewustwording, maar dat is het slechts halve werk. Want zonder actie geeft alleen bewustwording alsnog geen verandering. Je hebt iets Anders te gaan Doen om werkelijk een structurele gedragsverandering te realiseren bij jezelf. En dat is niet altijd makkelijk, sterker nog dat kan behoorlijk pijnlijk zijn.
Ja zeggen:
Dus ik heb het één en ander niet losgelaten, maar ik heb het uiteindelijk maar toegelaten, inclusief de pijn en verdriet wat het meebracht. Tenslotte ga ik ervan uit dat er geen toeval bestaat. Ik wil graag geloven dat het lot mij toe-valt? Dus ik heb opnieuw van binnen JA gezegd, JA tegen alles wat er op mijn pad komt, het is niet toevallig, het is vast is de bedoeling dat het gaat zoals het gaat.
Dus ook wanneer het zomaar in mijn social media binnenvalt, want naast de ghosting krijg ik ook de meest onverwachte leuke berichtjes en aanzoeken in mijn mailbox geschoven. Of is het misschien wel ómdat ik over ghosting heb geschreven? Wie zal het weten? Plus dat het antwoord op deze vraag er weer eentje is vanuit het hoofd, dus onbelangrijk voor nu.
Dus ik zeg gewoon JA, alleen al omdat het mij toe valt!
Wil jij ook mijn blogs ontvangen:
Ik schrijf geregeld een persoonlijk blog waarin ik mijn belevenissen koppel aan mijn kennis van NLP die mij weer geleerde lessen hebben opgeleverd. Hopelijk ook ter inspiratie van jou. Ken jij mensen die deze wekelijkse blogs willen ontvangen? Voel je vrij het door sturen. Inschrijven kan via deze link:
@mireilleverhoef, 8 april 2019